1. en

Przyczepność do betonu

STRONA GŁÓWNA   -   KORZYŚCI   -   PRZYCZEPNOŚĆ DO BETONU

Współpraca stali z betonem

Jednym z najważniejszych czynników pracy konstrukcji żelbetowej jest dobra przyczepność stali do betonu. Umożliwia ona prawidłowe przekazywanie naprężeń rozciągających z betonu na pręty zbrojeniowe, a w przypadku występowania większych naprężęń zapewnia określony uślizg – zarysowania i pęknięcia przebiegają w konstrukcji w założony podczas projektowania sposób.

Norma dla stali zbrojeniowej gatunku B500SP jako kryterium przyczepności stali do betonu podaje minimalne względne pole powierzchni żeber fR. Przy spełnieniu warunków normowych dla tego parametru uznaje się, że przyczepność stali do betonu po wbudowaniu w konstrukcję będzie wystarczająca. Sprawdzenie względnego pola powierzchni żeber wykonuje się obecnie w nowoczesnych maszynach, które za pomocą laserów dokonują pomiaru geometrii całego pręta. W przypadku stali EPSTAL warunek minimalnego pola powierzchni żeber fR sprawdzany jest zarówno w miejscu z napisem EPSTAL, jak i z samym użebrowaniem.

Badania przyczepności

Niezależnie od warunku minimalnego względnego pola powierzchni żeber fR normy dla stali zbrojeniowej opisują dodatkowe metody weryfikacji przyczepności stali do betonu poprzez laboratoryjne badania modeli. Zgodnie z normą PN-EN 10080 można wyróżnić dwie główne metody badania tego typu:

  • badanie belki,

  • badanie wyciągania.

Dla prętów ze stali stali EPSTAL Instytut Techniki Budowlanej wykonał badanie wyciągania, polegające na wyrywaniu prętów z kostek betonowych. Do badania przygotowane zostały próbki betonowe (beton klasy B15) w postaci kostek sześciennych o boku długości 150 mm, z zakotwionym w każdej z nich prętem ze stali EPSTAL o średnicy 16 mm. Na długości zakotwienia, którą przyjęto jako 5 średnic pręta (5d = 80 mm) znajdował się napis EPSTAL lub samo użebrowanie. Przeprowadzono 3 serie badań, każda po 12 próbek – 6 z napisem EPSTAL na długości zakotwienia i 6 bez napisu. Siłę wyrywającą zwiększano stopniowo co 5 kN, tak aby uzyskać około 10 kroków dla każdej próbki.

Określenie siły wyrywającej pręt oraz przemieszczenia jego nieobciążonego końca pozwoliły wyznaczyć naprężenia przyczepnościowe w badanych modelach. Naprężenia te okazały się kilkakrotnie większe niż minimalne naprężenia normowe (wg PN-EN 10080:2005) – zarówno w strefie użebrowane, jak i strefie z napisem EPSTAL.

Zobacz wyniki badań przyczepności

Sprowadzone naprężenia przyczepności τbm/fcm dla danej serii badań wynosiły:

  • dla próbek bez napisu – od 0,56 do 0,71 (średnia wartość to 0,63)

  • dla próbek z napisem od 0,57 do 0,65 (średnia wartość to 0,61)

Oznacza to, że wartość tego naprężenia dla próbek z napisem jest mniejsza o 3,18 % od naprężenia zmierzonego w próbkach bez napisu. Jeżeli weźmiemy pod uwagę wymagania normowe dotyczące długości zakotwienia dla betonu B15 (wg PN-B-03264) – maksymalna 53 d i minimalna 22,5 d – dojdziemy do wniosku, iż w zakotwieniu pręta wykonanym zgodnie z tymi wymaganiami różnica naprężeń przyczepności dla strefy z napisem i bez napisu będzie kilkakrotnie mniejsza niż obliczona w badaniu, gdzie długość zakotwienia wynosiła tylko 5 d. Tak małe różnice naprężeń nie mają wpływu na pracę zakotwienia pod obciążeniami obliczeniowymi.

Zobacz opinię ITB

Realizacja: Platypus i Tako 

© Epstal 2024

 

NASZE PROFILE

Korzyści

Baza Wiedzy

Więcej

Stal Zbrojeniowa

Dane statystyczne