Wysoka ciągliwość
STRONA GŁÓWNA - KORZYŚCI - WYSOKA CIĄGLIWOŚĆ
Bezpieczeństwo konstrukcji
Ciągliwość stali zbrojeniowej to jej zdolność do uzyskiwania znacznych odkształceń bez wyraźnego przyrostu naprężeń po przekroczeniu granicy plastyczności. Pojęcie to odnosi się do pracy konstrukcji w fazie odkształceń plastycznych, gdy naprężenia przekroczyły wartości maksymalne, a odkształcenia przyrastają nieliniowo w stosunku do naprężeń – a zatem w sytuacji wystąpienia awarii konstrukcji.
Stal EPSTAL łączy najważniejsze dla stali zbrojeniowej cechy:
-
dużą wytrzymałość na rozciąganie (klasa A-IIIN),
-
podwyższoną ciągliwość (klasa C).
Ciągliwość stali zbrojeniowej ma ogromy wpływ na bezpieczeństwo konstrukcji w stanie awaryjnym, czyli po przekroczeniu dopuszczalnych wartości obciążeń. Projektując konstrukcje żelbetowe maksymalne dopuszczalne wartości obciążeń zakłada się z pewnym zapasem bezpieczeństwa. Zdarza się, iż zapas ten w niewystarczającym stopniu zabezpiecza konstrukcję przed skutkami nieprzewidzianych zdarzeń wyjątkowych, takich jak uderzenia, wybuchy, niewłaściwe użytkowanie budowli, błędy projektowe lub wykonawcze itp. Konstrukcjami szczególnie narażonymi na przeciążenia są obiekty wznoszone na terenach górniczych bądź sejsmicznych oraz obiekty mostowe, które są stale poddawane obciążeniom dynamicznym oraz wielokrotnie zmiennym. W czasie projektowania tych konstrukcji w sposób szczególny należy uwzględnić ich zachowanie się w stadium awaryjnym.
Praca w stanie awaryjnym
W elementach zbrojonych stalą o niskiej ciągliwości przekroczenie obciążeń dopuszczalnych powoduje kruche pękanie prętów zbrojenia, co w konsekwencji może doprowadzić do nagłego i niespodziewanego zniszczenia konstrukcji. Badania doświadczalne pokazują, iż zniszczenie to może nastąpić przy bardzo niskich wartościach ugięć tych elementów oraz przy niewielkim zarysowaniu powierzchni betonu – a zatem przy braku wyraźnych znaków ostrzegających przed katastrofą.
Stal o wysokiej ciągliwości po przekroczeniu naprężeń równych granicy plastyczności ulega uplastycznieniu, tzn. nabiera właściwości pozwalających jej na uzyskiwanie bardzo dużych odkształceń przy nawet niewielkim wzroście naprężeń. Dlatego jej zerwanie następuje po osiągnięciu dużo większych wydłużeń niż zerwanie stali kruchej w analogicznej sytuacji. Ma to znaczący wpływ na zachowanie się konstrukcji – jeżeli jest ona zbrojona stalą o wysokiej ciągliwości, po przekroczeniu dopuszczalnych wartości obciążeń, czyli w sytuacji awaryjnej, doznaje dużych ugięć i zarysowań. Znaki te, będące bez problemu widoczne dla użytkowników obiektu, alarmują o zbliżającym się niebezpieczeństwie, umożliwiając w ten sposób ewakuację oraz podjęcie działań naprawczych, które mogą zapobiec katastrofie.
Badanie porównawcze belek
Poniższe badanie porównawcze belek jednoprzęsłowych zbrojonych stalą o zróżnicowanej ciągliwości doskonale oddaje charakter pracy konstrukcji kruchych i bardziej plastycznych. W momencie zniszczenia najmniejsze ugięcia odnotowano w przypadku belki zbrojonej stalą o małej ciągliwości (klasy A wg EC2), największe w przypadku belki ze stalą o najwyższej ciągliwości (klasy C). Siła niszcząca w każdym z trzech przypadków była podobna, gdyż stal zbrojeniowa w każdej z belek, przy tej samej klasie wytrzymałości, różniła się jedynie ciągliwością. Duże ugięcia i zarysowania występujące tuż przed momentem zniszczenia stanowią sygnał ostrzegający i umożliwiają ewakuację oraz zastosowanie działań naprawczych.
© Epstal 2024
NASZE PROFILE
Korzyści
Baza Wiedzy
Więcej
Stal Zbrojeniowa
Dane statystyczne